Ben yıllarca dün gece rüyamda gördüğüm şeyin gerçek olmasını bekledim. Hiçbir zaman mutsuz olmadım ama hep mutluluğun doruğundaki o küçük noktada oldu gözüm. Ve dün gece farkettim ki aylardır o tepede oturmuş insanlara bakıyorum. Nasıl da telaşlı, üzgün, kırgın, yorgun, yetinmez olduklarını düşünüyorum. Üstelik hak veriyorum. Hayatım bu kadar mükemmel hale gelmeseydi ben de onlar gibi olabilirdi. Belki onlara göre biraz daha rahat ama asla daha mutlu değil . . .
Her saniye daha fazla batıyorum bu mutluluğun içine. Ve düşünmeden edemiyorum bir öpücükle hayatım nasıl bu hale geldi diye . . .
