Yine kazanan o ... Tek bir kelime aslında sadece ama ortaya çıktığı andan itibaren gösteriyor etkisini. Zehrini yayıyor yavaş yavaş kanıma, gözlerimdeki umudu nefretiyle söndürüp boğazımı sıkıyor. Sonsuz gibi gelen bekleyişlerin sonunun hep hüsran olduğunu hatırlatıyor. Sevgimi yenebilecek bir şeylerin olduğunu farkettiriyor tekrar tekrar.
Ve her bir kayıpta, onun adı altında ölen her bir insanda ben de yitip gidiyorum. 16 yaşımdan beri ne çok duyduğumu hatırlıyorum bu kelimeyi ... Artık ölmesinler istiyorum insanlar kanserden. Hiç kimse yaşamasın istiyorum Onun yaşadıklarını bundan sonra. Acıdan, bir şeyleri kısa bir süre sonra geride bırakmak zorunda olduğunu bilmekten, saçlarının artık olmadığını görmekten kimse ağlamasın istiyorum. Biri bu zehiri yok etsin istiyorum ...
