Yağmur ...

Yağmur ... Belki gözyaşı tanrıların, belki de habercisi gökkuşağının ... Belki yıkar, temizler tüm sahipsiz kalmış duyguları ya da belki yeni acılar var eder yoktan ...

Belki gözyaşlarımı gizlemek için yağıyordur ... Belki damlalarda boğulmam için ...

Ahh yağmur ... Düştüğün yerde umut, düştüğün yerde sevinç, düştüğün yerde hayat ... Ve düştüğün yerde mevsim sonbahar... Tüm mevsimleri hüzünlü bir sonbahar sabahı kılar ellerin. Ve düştüğün yer hep yeşil ... Bazen çorak bir tarlayı bazen de sıcak bir asfaltı yeşile döndürüverirsin aniden.

Güzelsin yağmur bir çocuk gülümsemesi kadar ... Bir yudum sıcak çay kadar ...