Saat 23:47. Birden hayal kurmak geldi içimden. Yaktım elma kokulu mumlarımı. (Mum ışığında radyasyon yemek gibisi var mı :D) Çektim içime havayı ciğerlerim yananadek. 2 yıl sonrasını hayal ettim. O kocaman şehrin küçük bir restoranında sushi (Aydın'ın deyimiyle çiğ balık) yiyorum. Güneş batıyor uzaklarda. Sonra diyorum ki hiç batar mı güneş orda. Hep aydınlık orası bana, hep günlük güneşlik. Mayıs ayında bir hafta sonu gibi; parlak, canlı, cıvıl cıvıl ...
Her şeyin yoluna girdiğini düşündüm sonra. Geçmişe dair tüm yaraların kapandığını... Bir kutu elma suyuyla, minik bir melodiyle, yağmur kokusuyla mutlu olabildiğim o günlere geri dönmeyi hayal ettim.
Hayal işte ... Sadece hayal ...
2 yorum:
Bütün hayallerini gerçeğe döndürme gücüne her zaman hayran kalmışımdır. Fırtınaya, kara, yağmura, depreme rağmen sönmüyor umut ışığın ve hayal kelimesi senin sözlüğünde bir dün gerçek olacak şeydir. Bu gerçekleşme süreci kısa olur umarım.
çok teşekkür ederim anıl ama yorum için değil desteğin için
Yorum Gönder