Bir kaç yaralı ruh, bir kaç bira şişesi elimizde bunlar var mutlu olmaya yetmez ki . . .
Yeter mi ? Hayır! Ne gerek var aslında? En baştan farketseydin . . . ya da hiç kapılmasaydın bu yalana . . . Hadi kapıldın diyelim ben tutup kolundan çıkarmaya çalıştığımda seni ciddiye alsaydın birazcık beni. Hayal kırıklığı kötürüdür . . . Kafanda yarattığın Sam olmadığımı her söylediğimde karşı çıkmadın mı ? Evet öyle yaptın . . . Şimdi kendi kendine farketmişken gerçekleri niye bu öfke, değiştirme çabası, "olmamalıydı"lar ? Olmamalıydı evet ama yapan ben değildim.
"Ez kendini, bitir, yitir . . . Tek o eski saflığın kalsın." Hangisi ? Yazdın . . . oynadın . . . gerçekmiş gibi inandın . Yalanların güzel inanması zevkliydi senin için öyle yaptın. Bence de olmamalıydı ama olmuş bir kere. Ve artık kafandaki sahnelere bir son verebilirsen anlarsın ki hala çok iyi anlaşan kafalarımız ve kalplerimiz var, hala eski biziz, hala eski dostuz . . . Yıllardır oynatmaya çalıştığın bu oyun bitse bile sevebiliriz birbirimizi; çünkü biz dostluğun biraz üzerindeydik ve sen tanrıça yaratmasaydın da bu böyle olurdu.
0 yorum:
Yorum Gönder