Geçen gün bir arkadaşım büyük bir heyecanla geldi yanıma. "Faili Meçhul Kıyak" diye bir şey duyup duymadığımı sordu. Ben de her zamanki garip tepkilerimden biriyle "Ben kıyak kayak bilmem git işine dedim." Ama az çok tanıdığı için bu arkadaş beni başladı anlatmaya hiç hevesi kırılmadan. Öyle bir aşkla anlatıyordu ki etkilenmemek elde değil. Sonra olayın amacını farkettim, ki herhangi bir karşılık beklemeksizin birini gülümsetebilmektir amaç, ve dedim ki " İyi de banane insanların mutlu olmasından." Bu bencilce cümlemi de önceden tahmin etmişti büyük ihtimalle o arkadaş [=)].
Aslında çoğu zaman kendimden başka hiçbir şeyi düşünmediğim için başta pek ilgimi çekmedi bu konu; ama dediğim gibi arkadaşım öyle bir anlattı ki merak eder oldum. Biraz araştırma yaptım bu toplum hareketi hakkında. Tabii asıl şoku araştırmadan sonra yaşadım. Çünkü bu fikrin ilk destekçilerinden ve gelişmesine en çok katkısı olanlardan biri eski bir arkadaşım çıktı. Daha doğrusu çok uzun zamandır öyle bir insan olduğunu bile unutmuşum. Nasıl biri olduğunu pek hatırlamıyorum. Hatrımda kalan tek şey "güven" olmuştu açıkçası. Yani bana ne söylemişti ya da ben ona ne söylemiştim pek hatırlamıyorum; ama bu adam bir şey yaparım diyorsa onu yapacağından hiç şüphem olmamıştı. Ki zaten bu FMK konusunda da beni mutlu eden şey buydu. Yani ilk duyduğumda bu hareket tutmaz diye düşünmüştüm. Ama baktım ki işin içinde Mustafa Öztürk var, "Tamamdır!" dedim ve ondan sonra farkettim ki gerçekten tutmuş ve gazeteye bile çıkmışlar.
Tebrik ediyorum bu arkadaşları ve başarılarının devamını diliyorum. Konuyla ilgili daha fazla bilgiye bu linkten ulaşabilirsiniz:
0 yorum:
Yorum Gönder