10 Nisan 2009

Yeni bir sayfa yeni bir hayat hatta... Uzun süredir unuttuğum duygular arşa yükseldi yine. Yaklaşık iki haftadır zafer kazanmış bir komutan gibi kutluyorum farkındalığımı. Kuytularımda saklanmış her duygunun yeniden kendini göstermesine vesile olan her melodiye teşekkürler.

Ben her Teoman albümünde böyle olurum zaten. Ve o da hep yozlaşmaya, değerlerimi kabetmeye başladığım anlarda çıkar ortaya. Oysa Eylülden beri kendi kendimi, son bir buçuk aydaysa her gün "Teo artık albüm çıkarsın!" demek suretiyle oda arkadaşımı yiyip bitirmiş durumdaydım. Ama sanki bütün ısrarlarıma rağmen direniyordu. Sonra tam vazgeçmişken ben , albümden değil; insan olmaktan, çıkıverdi yine ortaya. "Şu dağılgan yüreğimi, şu köpüklere imrenen yüreğimi bir gün yollara atarsam..." diye "Merhaba" dedi. Sanki eski bir dostla konuşurmuşcasına iliklerimde hissettim sözleri. Sonra Tuğçe daha ilk şarkıdan (Sevişirdik Bazen)"Bu şarkıyı sana yazmış bence." dedi. Ben de yine o tepki "Gitsem hep sevişsek bazen ..."

Teo'yu, beni bilmem ama kulağımda dizeler sevişiyor şuan. Karşılıklı unutmuştuk hem de hiç unutmadan.